Pravčická brána

Symbol Czeskiej Szwajcarii i cel pierwszej naszej wyprawy. Szlak należał do bardzo przyjemnych, pomijając jego początek, czyli 1,5 km deptania poboczem drogi Hřensko – Jetřichovice. Zaraz po zejściu z szosy powitał nas piękny las, skały, skały i jeszcze raz skały – czyli dokładnie to, za czym tęsknimy w Dojczlandii;) Po pokonaniu paru zakrętasów zobaczyliśmy skrawek słynnej bramy i od tego momentu przebieraliśmy nogami coraz szybciej, by tylko być bliżej niej. Pravcicka Brama jest niesamowita! Przede wszystkim dużo większa niż nam się wcześniej wydawało, pięknie położona i otoczona tarasami widokowymi, z których można sobie ją podziwiać. Efektu nawet nie psuje pałacyk Sokole Gniazdo naturalnie wpasowujący się w krajobraz oraz niemiłe panie sprzedające piwo.

Pravcicką Bramę nazwaliśmy mostem, ponieważ po pierwsze kojarzyła nam się głównie z Natural Bridges z USA, a po drugie … śmiesznie brzmiało, gdy mówiliśmy, że siedzimy i pijemy piwo pod mostem ;) Po dość długim odpoczynku „pod mostem” postanowiliśmy wracać dłuższą drogą tzw ścieżką Gabrieli (Gabrielina Stezka), biegnącą przez las u podnóża skał.

Dla nas był to wystarczająco długi szlak, jak na pierwszy dzień. Najmłodsza uczestniczka wyprawy spisała się na medal, najpierw siedząc dzielnie w nosidle i śpiewając tatusiowi autorskie piosenki o małpkach, a następnie chrapiąc mamie w chuście na brzuchu.